سیمای امام مهدی (عج) در سروده های معاصر ایران و عراق

یکی از حوزه های وسیع و ناب ادبیات که ارتباط زیادی با ارزشها و باورهای اعتقادی یک ملت دارد، ادبیات دینی است. در این حیطه، شاعران شعر آیینی مهدوی معاصر ایران و عراق، با زبان شعری شیرین و ناب خود و با اضافه کردن صبغه های ادبی، عشق و ارادت خود را که جوشیده از قلبی مملو از عشق و محبت است به اثبات رسانیده اند. می توان گفت که سروده های مهدوی این شاعران، برخاسته از اعتقادات و جوشیده شده از قرآن، احادیث و روایات و ادعیه می باشد. ادبیات مهدویت زیر مجموعه ی ادبیات و شعر آیینی می باشد و تقسیم بندی زیر مجموعه های ادبیات مهدویت در این پژوهش شامل: شعر غیبت با درون مایه های (اشک و اندوه، یار غایب از نظر، خورشید پشت ابر) که به توصیف غیبت امام زمان(عج) می پردازد و شعر انتظار با درون مایه-های (انتظار تا کی، صبر، امید خلق، یگانه منجی) که حالتهای انتظار واحساسات منتظر را توصیف می کند و شعر ظهور با درون مایه های (مظهر عدل و یاور مظلومان، انتقام گیرنده، اشتیاق ظهور) به امید ظهور نزدیک امام(عج) پایان دادن به تمام سختی ها و نیز شعر توسلی و نیایشی، مدح و وصف ولادت امام زمان(عج) می باشند، موضوعات اصلی این پایان نامه را تشکیل می دهند. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل، بررسی و تطبیق مضامین ادبیات مهدویت در سروده های شاعران معاصر ایران و عراق با رویکرد توصیفی و تحلیلی می باشد. کلمات کلیدی: امام زمان(عج)، شعر مهدوی، شعر معاصر فارسی، شعر معاصر عربی.